Ludwik II Jagiellończyk, król czeski i węgierski (Ludwig, zu Hungern, Behaim konig), potwierdza Jerzemu Hohenzollernowi-Ansbachowi, margrabiemu brandenburskiemu (Georg, margraf zu Brandenburg) prawa do księstw raciborskiego i opolskiego (herczogthumben Opoln und Ratibarn) po śmierci księcia Jana II Dobrego (Johanns, herczog zu Opoln). Zapisuje mu poza tym, za jego wierne służby roczny dochód 2000 złotych węgierskich.
Org. niem., perg., 50 cm x 27 + 9 cm, na sznurze przywieszona (woskowa w czerwonej barwie) kolista pieczęć herbowa króla Ludwika II. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. AČK 1953.
Lit: Grünhagen, Markgraf/II, nr 72, s. 365-367 (Ed.); Haas/VI, nr 437 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium