Benedykt Bencouich, kaznodzieja i lektor zakonu franciszkańskiego w Dalmacji (Benedictus Bencouich, praedicator et lector provincie Dalmatie), w imieniu generała zakonu rozstrzygnął spór między czeską i saską prowincją o kustodię we Wrocławiu i Złotoryi (Aurimontibus et Vratislauiensis custodiaes) na korzyść czeskiej prowincji, która klasztory klarysek i franciszkanów w obu tych miejscach sobie przysposobiła, oświadcza swój wyrok biskupowi wrocławskiemu Jakubowi von Salza (Jacobus, episcopus Wratisluiensis), całemu duchowieństwu, księciu legnickiemu Fryderykowi II (Fridericus Lignicensis dux), Jerzemu miśnieńskiemu (Georgius Messnensis) i Karolowi I Podiebradowiczowi, księciu ziębickiemu (Carolus, Monsterbergensis), którzy mają dbać o jego przestrzeganie. Insertowane są ponadto następujące dokumenty: 1. 6. IV. 1522 (VI Aprilis) z Mediolanu (Mediolani), upoważnienie Pawła de Soncino, generalnego ministra (Paulus de Soncino, generalis minister); 2. 6. IV. 1522 (VI Aprilis) z Mediolanu (Mediolani), pełnomocnictwo Pawła de Soncino, generalnego ministra (Paulus de Soncino, generalis minister); 3. 8. IV. 1522 (octava Aprilis) z Mediolanu (Mediolani), pouczenie Pawła de Soncino, generalnego ministra (Paulus de Soncino, generalis minister); 4. 28. VI. 1522 (vigesima octava mensis Junii), wyrok Benedykta Bencouicha (Benedictus Bencouich). Dokument spisał notariusz publiczny Jan Caulx (Johannes Caulx).
Kop[1]. łac., pap., 13 cm x 19,7 cm. Dokument dobrze zachowany, sygn. ŘF-L 150.
Lit: ŘF, nr 150, s. 79-80 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium
[1] Prosta kopia z XVI wieku.