Benedykt Bencouich, franciszkanin prowincji dalmackiej (Benedictus Bencouich, praedicator Dalmatie), oznajmia, że 1 maja przybył do Znojmia (locum Znoymiensis), gdzie pozwał trzy razy obie strony. Obie strony przybyły dopiero na trzecie pozwanie. Bencouich zbadał prawa prowincji czeskiej i saskiej i uznał niewątpliwe roszczenia prowincji czeskiej wobec kustodii we Wrocławiu i Złotoryi (custodis Vratislauiensis et Aurimontibus). Wyrok chciał ogłosić we Wrocławiu (Wratislauia), gdzie miał miejsce proces. Został jednak wezwany przez króla do Pragi (Prage), gdzie wyrok zbadał najwyższy kanclerz węgierski László II Szalkai, biskup Eger (Ladislaus, episcopus Agriensis, Regni Hunagriae cancellarius), administrator arcybiskupstwa praskiego Jan Żak (Johannes Zack, eccelsie Pagensis administrator) i inni doktorzy. Wyrok został potwierdzony przez króla i Bencouicha, który go wydał. Obie kustodie przypadły czeskiej prowincji, ale mnisi mogli jednak zostać, albo udać się do innych klasztorów w Saksonii (Saxioniae).
Świadkowie: Johannes Zack, administrator; Ernest Schleynicz, praepositus; Nicolaus Hauska, scolasticus; Petrus de Rosis; Zdenko Leon; Christophorus de Schwuamberg; Johannes Caulx de Novo Castro.
Wyrok potwierdził osobnym dokumentem Paweł de Soncino, minister generalny zakonu św. Franciszka (Paulus de Socino, miniter), 5. XII. 1522 (quinta Decembris, In sacra loco Fontis Columbae).
Kop[1]. łac., pap., kolista pieczęć przyciśnięta do dokumentu pod papierową osłoną. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. ŘF-L 155.
Lit: ŘF, nr 155, s. 83-84 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium
[1] Kopia uwierzytelniona przez notariusza publicznego Jana Schönwitza z 19. XII. 1657.