Ludwik II Jagiellończyk, król czeski i węgierski (Ludwig, zu Hungern, Behiem kunig), anuluje dokument, który był wydany w imieniu jego ojca, króla Władysława II Jagiellończyka (kunig Wladislaus) i dotyczył ustanowienia nakazu mianowania Generalnym starostą na Śląsku zawsze któregoś z książąt czeskich (fursten der furstenthumbs Slesien) oraz że wszystkie zmiany w posiadaniu majątków książęcych i duchownych, a także spory między urodzonymi panami i duchownymi mają być rozpatrywane jedynie przed książętami śląskimi.
Kop[1]. niem., pap., Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. ČGL 820.
Lit: Grünhagen, Markgraf/I, nr 37, s. 58 (Reg.); Haas/VI, nr 430, s. 205 (Reg.); GL/II, nr 820, s. 444 (Reg.); Stelmach 2016, s. 154 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium
[1] Prosta kopia z XVI wieku.