Ludwik II Jagiellończyk, król czeski i węgierski (Ludouicus, Hungarie, Bohemie rex), nakazuje biskupowi wrocławskiemu Janowi V Turzo (Johannes, episcopus Wratisluaiensis), Fryderykowi II, księciu legnickiemu (Fridericus, Ligniczensis dux) i Jerzemu I księciu brzeskiemu (Georgius Bregensis dux) oraz burmistrzom, radnym i obywatelom wymienionych śląskich miast, aby zgodnie z decyzją papieża Leona X (Leo decimus) i kapituły generalnej zakonu franciszkanów obradującej w Rzymie (Rome), dbali o przyłączenie kustodii wrocławskiej i złotoryjskiej (custodis Wratislauiensis et Aureimontanensis) podporządkowanych 260 lat temu prowincji saskiej i 60 lat temu reformowanych przez Jana Kapistrana (Johannes Capistrano) z powrotem do prowincji czeskiej, aby przymusić do tego braci w przypadku oporu lub zmusić ich do opuszczenia kustodii. Mają także udzielać pomocy minorytom, którzy chcieliby przyłączyć się do franciszkanów. Ustanawia protektorami i obrońcami franciszkanów księcia Fryderyka II legnickiego, Karola I Podiebradowicza ziębickiego (Carolus, dux Monsterbergensis), Lwa z Rožmitálu (Leon de Rozmital) i Władysława ze Šternberku (Ladislaus de Sternbergk).
Kop[1]. łac., perg., 42,5 cm x 58 cm. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. ŘF-L 146.
Lit: ŘF, nr 146, s. 77 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium
[1] Ówczesna kopia uwierzytelniona przez notariusza publicznego Szymona Preussa z Torunia.