Władysław II Jagiellończyk, król czeski i węgierski (Wladislaw, Uhersky, czesky kral), chcąc zachować integralność Czeskiej Korony, do której jest wcielone margrabstwo morawskie (margrabstwo Morawy), Górny i Dolny Śląsk (Horny a Dolny Sleza), Górne i Dolne Łużyce (margrabstwo Luzicz, horny a dolny) i inne ziemie lezące na terenach niemieckich ustanawia:

  1. Aby od Królestwa Czeskiego nie były odłączone żadne ziemie, zamki ani królewskie dochody jak to było już wymienione w dokumencie z 12. XI. Wszystkie księstwa śląskie, które by napadem albo innym sposobem przypadły czeskiemu królowi, będę przyłączone do Królestwa Czeskiego.
  2. Starosta Generalny Śląska, starostowie księstwa świdnickiego, jaworskiego, głogowskiego i opawskiego, tak samo jak wójtowie w Dolnych Łużycach i Górnołużyckiego Związku Sześciu Miast, mogą być tylko rodowitymi Czechami.
  3. Żadni cudzoziemcy, bez względu na pochodzenie nie mogą kupować, sprzedawać ani brać w zastaw żadnych majątków, nawet książęta z Rzeszy.

Kop[1]. czes., pap., Dokument dobrze zachowany.

Národní archiv v Praze, sygn. ČGL 617.

Lit: Grünhagen, Markgraf/I, nr 33, s. 55-56 (Ed.); Haas/VI, nr 342, s. 170 (Reg.); GL/II, nr 617, s. 334-335 (Reg.); Stelmach 2016, s. 152 (Reg.).

Digitalizacja: Monasterium

[1] Prosta kopia z XVI wieku.

To również może Cię zainteresować