Władysław II Jagiellończyk, król czeski i węgierski (Wladislaus, zu Hungern, Beheim kunig), daje swojemu stryjowi i siostrzeńcowi, margrabiemu brandenburskiemu Jerzemu Hohenzollern-Ansbach (Georg, marggravie zu Brandenburg), jego dziedzicom i spadkobiercom za usługi, które mu wyświadczył na królewskim dworze, swoje prawo (gerechtigkeit) na księstwo opolskie (furstenthum zu Oppoln), które mu jako czeskiemu i węgierskiemu królowi oraz księciu śląskiemu, przypadnie po śmierci księcia Jana II Dobrego, księcia opolskiego (Johann in Slesien, hertzog zu Oppoln), jego stryjowi. Kiedy Jan II Dobry umrze, Władysław będzie miał możliwość wyboru między księstwami głogowskimi i opolskimi (furstenthumben Glogaw und Oppoln): jedno wybierze dla swojego syna Ludwika (hertzog Ludwig), drugie otrzyma Jerzy z przynależnościami a będzie nim władał wszystkimi prawami, nie naruszając obowiązków lennych i innych wobec czeskiej korony.
Org. niem., perg., 55 cm x 31,9 cm + 10,9 cm, na sznurze przywieszona (woskowa w czerwonej barwie) kolista pieczęć herbowa króla Władysława II Jagiellończyka. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. ČGL 591.
Lit: GL/II, nr 591, s. 319-320 (Reg.); Stelmach 2016, s. 152 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium