Rudolf von Rüdesheim, biskup Lewantu i legat papieża Pawła II w Niemczech i Czechach (Rudolphus, episcopus Lauantinus, ad Alemaniae, Regni Bohemiae legatus), z pomocą licencjata dekretów Jana Dustera (Johannes Duster, decretorum licenciatus), doktora teologii Mikołaja Tempelfelda (Nicolaus Tempelfelt, sacre teheologie doctore) i ławników wrocławskich (consulatu civitatis Wratislauiensis) rozsądza spór Zygmunta Atze, archidiakona większego kościoła wrocławskiego (Sigismundus Atze, archidiaconus) z prokuratorami i prowizorami konwentu św. Bernardyna na przedmieściu (presatores, provisores conventus sancti Bernhardini) o dwa ogrody leżące naprzeciw kościoła przez rzekę Oławę (Olaw) i należące do jurysdykcji arcydiakona, na której bieli się bieliznę, w ten sposób, że ogrody nadal należeć będą do archidiakona, prowizorzy przyjmą w ramach rekompensaty za prawa klasztoru do nich 20 złotych węgierskich złotych a bielenie bielizny, na które skarżył się klasztor, powinno ustać, dopóki franciszkanie będą w klasztorze. Obie strony przystąpiły do porozumienia.
Org. łac., perg., 33,5 cm x 21 cm + 3,7 cm, na pergaminowym pasku przywieszona (woskowa w czerwonej barwie) kolista hagiograficzna pieczęć sekretna biskupa Rudolfa. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. ŘF-L 37.
Lit: ŘF, nr 37, s. 28 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium