Otto z Pilicy i Łańcutu, wojewoda i starosta sandomierski (Otto de Pylcia et Lanczuth heres palatinus et capitaneus terre Sandomirensis), sprzedaje wójtostwa we wsiach Szarudze (Szarudze) i Ostrowie (Ostrow) w ziemi łańcuckiej (in districtu nostro Lanczuthensis) za 24 grzywien groszy praskich Mikołajowi (Nicolaus) zwanemu Nekysalo. Nabywca otrzymuje prawo do ponownego lokowania wspomnianej wsi położonej w pobliżu wsi Mikulice (Mikulicze) na prawie magdeburskim. Mikołaj Nekysalo wraz z wójtostwem nabył wolną karczmę, młyn, prawo do łowienia ryb i pobierania trzeciego denara z opłat sądowych. Osadnicy są zwolnieni z wszelkich świadczeń przez 12 lat. Potem będą zobowiązani płacić panom roczne na św. Marcin jedną grzywnę, dwie miary owsa, dwie kury i dwa sery z każdego gospodarstwa. W sumie trzy razy w roku starsi wioski i wójt będą również zobowiązani do zapewniania wiktu dla pańskich urzędników.
Świadkowie: Jasko Kustra; Merbotha dictus Stawissimo de Rokythnicza (Merbotha zwany Stawissimo z Rokietnicy); Franczko de Nouosedlecz (Franciszek z Nowosielców); Hinczko de Cussmicze (Hynek z Kuźmina); Michael advocatus in Lanczuth (Michał, wójt w Łańcucie); Johannes Hof, advocatus in Crzemenicza) (Jan Hof, wójt w Krzemienicy); Nicolaus plebanus in Lancuth huius privilegii notarius (Mikołaj, pleban w Łańcucie i notariusz).
Org. łac., perg. 43 cm x 27,5 cm + 7,5 cm, na zielonym jedwabnym sznurze była przywieszona pieczęć wystawcy. Dokument dobrze zachowany (z drobnymi ubytkami w strukturze).
Lit: RGS/I, nr 137, s. 69 (Reg.).