Władysław Opolczyk, książę opolski (Wladislaus, dux Opoliensis), oświadcza, że Ludwik Węgierski, król węgierski (Ludovicus, rex Hungariae), wyznaczył go swym zastępcom w negocjacjach dotyczących zaręczyn między Wacławem IV Luksemburskim, królem czeskim (Wenczeslaus, rex Boemiae) z jednej strony i Elżbietą, córką zmarłego księcia Stefana Andegaweńskiego (Elizabeth, filiam quondam ducis Stephani) z drugiej strony, o czym świadczą dokumenty Ludwika Węgierskiego wydane na Wyszehradzie na Węgrzech 20. XII. 1365 (in Wyssegrad, die vicesima mensis Decembris) [Blechová/1, nr 338, s. 195 (Ed.)] i w Budzie 27. II. 1366 (in Bude, vicesimaseptimo die mensis Februarii) [Blechová/1, nr 372, s. 209-210 (Ed.)].
Org. łac., perg. 38 cm x 25,5 cm + 3 cm, na pergaminowym pasku przywieszona (woskowa w ciemnej barwie) kolista pieczęć hełmowa księcia Władysława Opolczyka. Dokument dobrze zachowany.
Národní archiv v Praze, sygn. AČK 952.
Lit: ACRB/IV/4, nr 954, s. 83 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium