Bruno ze Schauenburga, biskup ołomuniecki (Buno, olomuciensis episcopus), przyznaje za zgodą kapituły metropolitarnej w Ołomuńcu, rycerzowi Helembertowi de Turri (Helembertus dicto de Turri) i jego potomkom 210 łanów leżących w slavičínskim ujeździe (district Slawizim) i z czynszami, dziesięcinami, sądownictwem, młynami, inwentarzem i zobowiązaniami w zamian za wieś Szonów w Polsce (Stonaw in Polonia), 50 łanów we wsiach Liptaň (Leuendal) i Třemešná (Beneuerdestorp) i za 12 łanów w majątku kościoła ołomunieckiego zgodnie z wymiarem liniowym w Jindřichově u Osoblahy (Henrikestorp iuxta Hotenpla). Po upływie ośmiu lat bezpłatnego gospodarzenia właściciel zapłaci biskupowi roczne wynagrodzenie w wysokości półtorej grzywny a kapitule pół grzywy w złocie. Helembert osiedli slavičínski ujazd, długo już opustoszały i pozbawiony chłopów, w tym wioskę Prakšice przy [Uherskim] Brodzie (Braziz que sua est iuxta Brode), poza dwiema wioskami Bílovice (Belawiz) i Biskupice (Biscopiz), a za to przypadnie mu zgodnie z prawem kolonizacyjnym, każdy trzeci fening z postępowania sądowego i każdy dziesiąty łan roli, reszta przypadnie biskupowi. Także osadnicy zostaną na osiem lat zwolnieni a na każde 15 łanów założą młyn z jednym składem. Helembert otrzyma połowę miasta Slavičín (Slawizin) z ziemią, targiem, młynem i dochodami, a także połowę wioski w lesie pod wzgórzem, gdzie biskup pierwotnie chciał zbudować zamek, a jednocześnie połowę istniejącego zamku Slavičín, o który wystąpił. Poddani nie mogą być wypuszczani z ujazdu i muszą być tam również pochowani. Znalezione metale, sól, złoto i srebro trafią w połowie do Helemberta, który z kolei zrzeka się patronatu kościoła w Slavičínie i prawa do polowania. Helembert i jego poddani mogą zbierać drewno na budowę i ogrzewanie, ale nie na sprzedaż.
Świadkowie: Herbordus decanus; Bartholomeus archidiaconus; Gregorius custodius; Alex seniorus; Symeon;Dawid; Otto de Aldenburch; Heidolfus archidiaconus; Woytek de Dubranik, prepositus; Conradus, canonicus Olomucensis.
Org. łac., pap. 27,5 cm x 42 cm + 3 cm, do dokumentu na sznurach były przywieszone 2 pieczęci. Dokument dobrze zachowany (lekko poplamiony).
Zemský archiv v Opavě (ZA v Opavě), sygn. LD Kroměříž, nr inw. 230, sygn. RVIb1/1.
Lit: CDB/V/1, nr 80, s. 146-148 (Ed.); CDM/III, nr 232, s. 209 (Ed.); CDS/VII/2, nr 925, s. 56 (Reg.); Kopetzky, nr 72, s. 118 (Reg.).
Digitalizacja: ZA Opava