Bolesław I Wysoki, książę śląski (Boleslaus, dux Slesiae), syn księcia śląskiego i krakowskiego Władysława II Wygnańca (Wladizlaus Maximus, dux Szlesiae et Cracoviae), na prośbę biskupa wrocławskiego Waltera z Malonne (Walther, episcopus Wratislauiensis) oraz kapituły, przyjmuje w ochronę posiadłości klasztoru cystersów w Lubiążu (Lubens), gdzie sprowadził mnichów z Niemiec z klasztoru Pforta (Portensi), uznaje te posiadłości za niezbywalne i zwalnia ludność klasztoru ze świadczeń oraz zwalnia ich z prawa polskiego a także powinności wobec siebie i osób świeckich, z zastrzeżeniem obrony kraju. Sądownictwo i grzywny należą do opata. Wyliczono posiadłości klasztoru, do których książę i biskup Żyrosław II (episcopus Wratislauiae Zirislaus) dodają dziesięciny z przyszłych wsi w ziemi legnickiej (legnitzensi).
Świadkowie: Mesiko, dux maximus et princeps cum clero et populo Polonie (Mieszko III Stary); Boleslaus, filius Boleslai (książę Bolesław, syn Bolesława I Wysokiego); Jaroslaus, alter filius (Jarosław opolski, syn Bolesława I Wysokiego); Mesico, frater Boleslai, dux de Rathibor (Mieszko I Plątonogi, książę raciborski, brat Bolesława I Wysokiego); Cunraus, alter frater, dux de Glogow (Konrad Laskonogi, książę głogowski, drugi brat Bolesława I Wysokiego); Zwinezlaus; Nadsiwi; Strezo; Janus; Petrek; Obelsaus; Domezlaus; Bartolsus; Bolenerius; Jeronimus, cancellarius (Hieronim, kanclerz).
Kop[1]. łac., pap. Dokument dobrze zachowany, sygn. ČGL 2.
Lit: CDS/VII/1, nr 46, s. 45-46 (Reg.); GL/I, nr 2, s. 16 (Reg.); Stelmach 2016, s. 147 (Reg.).
Digitalizacja: Monasterium
[1] Prosta kopia falsyfikatu z XVI wieku.